Σήμερα την αισθητηριακή αγωγή τη θέλουμε να μην είναι αποσπασμένη από τη συνολική ζωή της τάξεως αλλά αντίθετα ενσωματωμένη σε αυτή.
Αν θέλουμε π.χ. να κάνουμε μια άσκηση γεύσεως με φρούτα είναι προτιμότερο να οδηγήσουμε τα παιδιά με μέρα σε ένα μανάβη ή στη λαϊκή αγορά ή σε ένα περιβόλι. Εκεί μέσα στο φυσικό τους πλαίσιο τα παιδιά θα «γνωρίσουν» τα φρούτα, φρούτα πολλών ειδών, με διαφορετικό το καθένα σχήμα, χρώμα, μέγεθος , μυρωδιά, βάρος και γεύση. Τα φρούτα αυτά θα τα επεξεργαστούν συστηματικά και θα τα αντιληφθούν ότι άλλα απ’ αυτά είναι σκληρά ή μαλακά, άλλα μικρά ή μεγάλα, θα τα δοκιμάσουν, θα τα μυρίσουν και θα διαπιστώσουν τις διαφορές τους.
Έπειτα από μια τέτοια επαφή με την πραγματικότητα και μέσα από τις σχετικές παρατηρήσεις που θα γίνουν είναι πολύ φυσικό να γνωρίσουν τα παιδιά και τις ιδιότητες που μας ενδιαφέρουν . οι αισθητηριακές ασκήσεις είναι ατομικές και ατομικά πρέπει να χρησιμοποιούνται. Κάθε παιδί, μην ξεχνάμε χρειάζεται διαφορετικό χρόνο, για να πραγματοποιήσει μια εργασία, να βιώσει και να αφομοιώσει τις διάφορες έννοιες.
Μια άλλη χρησιμότητα των αισθητηριακών ασκήσεων.
Όπως συνιστά ο Decroly:
Για να χρησιμεύουν ως κριτήριο διαπιστώσεως αδυναμιών και
Ως κριτήριο ελέγχου

Μολόχας Ηλίας
Ειδικός Παιδαγωγός- Ψυχολόγος
www.γραφωνηματα.gr