Το μωρό μετά τη γέννηση αντιλαμβάνονται τους ήχους και έχει τη δυνατότητα να τους αναγνωρίζει και να τους μιμείται. Έχουν γίνει πολλές έρευνες που εξετάζουν την ομιλία παιδιών με απώλεια ακοής. Η Α. Οκαλίδου (2002, 120 – 121) αναφέρει ότι: «η παλαιότερη ερμηνεία για την εξέλιξη του φωνητικού παιχνιδιού των βαρήκοων – κωφών βρεφών ήταν ότι το φωνητικό παιχνίδι εμφανίζεται μεν τους πρώτους μήνες της ζωής του βαρήκοου – κωφού βρέφους, λόγω του γεγονότος ότι αποτελεί αντανακλαστική ανθρώπινη λειτουργία, αλλά μειώνεται δραματικά μετά τους πρώτους 3 μήνες ζωής (Mavilya, 1968). Η άποψη αυτή αναθεωρήθηκε από μεταγενέστερες έρευνες που έδειξαν ότι τα βαρήκοα – κωφά βρέφη ηλικίας 15-24 μηνών, στα οποία δεν είχαν ακόμη χορηγηθεί ακουστικά, βάβιζαν με αυξανόμενη συχνότητα και παρήγαν συλλαβικές δομές ανάλογες με αυτές των ακουόντων (Stark, 1982). Παρ’ όλα αυτά, μετά από φωνολογική ανάλυση του βαβίσματος τους στην παραπάνω μελέτη, αποκαλύφθηκε ότι το φωνολογικό ρεπερτόριο των βαρήκοων – κωφών βρεφών δεν ήταν ανάλογο με εκείνο των ακουόντων συγκεκριμένα, αντιστοιχούσε σε ακούοντα βρέφη ηλικίας 2 έως 12 μηνών. Οι μελέτες της Yoshinaga – Hano και των συνεργατών της (1992) επιβεβαιώνουν το συμπέρασμα ότι το φωνητικό παιχνίδι των βαρήκοων – κωφών βρεφών παράγεται κατά την ίδια χρονική περίοδο και με συχνότητα ανάλογη των ακουόντων, αλλά, παρόλο που εξελίσσεται, περιέχει ένα μικρότερο μέρος του φωνολογικού ρεπερτορίου των ακουόντων βρεφών.»

Καραμπά Αργυρώ

Αναπτυξιακή Λογοθεραπεύτρια

www.γραφωνηματα.gr