Μέχρι σήμερα, ένα σημαντικό εμπόδιο στην κατανόηση αυτής της διαταραχής ήταν το γεγονός ότι περισσότερες πληροφορίες ήταν διαθέσιμες για την απραξία ομιλίας ενηλίκων (ΑΟΕ), μια διαταραχή επικοινωνίας που μπορεί να προκύψει από ένα κτύπημα ή άλλη νευρολογική  βλάβη, απ' ό,τι για την ΠΑΛ . Παρά την κοινή χρήση του όρου "απραξία", υπάρχουν μερικές κρίσιμες διαφορές μεταξύ της AΟΕ και της ΠΑΛ. Πρώτα, η AΟΕ καθορίζεται συγκεκριμένα ως καθαρά μια διαταραχή λεκτικών αρθρωτικών μηχανισμών. Αυτό ισχύει, εάν υπάρχει συνοδεία φωνολογικών, γλωσσικών ή άλλων συμπτωμάτών, όπου είναι ταξινομημένοι σε μία ευδιάκριτη διαταραχή, όπως η αφασία Broca (φωνολογικές και εκφραστικές γλωσσικές δυσκολίες), αφασία Wernicke’s (δυσκολίες κατανόησης ),   κατονομαστικής αφασία(δυσκολίες ανεύρεσης κατάλληλης λέξης).  Δεύτερον, ένα άτομο με ΑΟΕ τυπικά έχει μακροχρόνια διάρκεια ζωής στην μάθηση της αυτόματης ομιλίας. Οι λεκτικές ρουτίνες (οι κοινωνικές ακρίβειες, τραγούδια, προσευχές, έμμετροι λόγοι, παραπληρωματικά στοιχεία, μετρήσεις, το αλφάβητο ...) είναι συνήθως ακόμα διαθέσιμες στα άτομα με ΑΟΕ για λόγους επικοινωνίας. Τα παιδιά με ΠΑΛ δεν έχουν κανένα τέτοιο στοιχείο της αυτόματης ομιλίας, αν και οι λεκτικές ρουτίνες αποδεικνύονται συχνά ευκολότερες για τα να μάθουν μέσα από περισσότερες επιθυμητές λεκτικές πράξεις. Πράγματι, πολλά από αυτά δεν διανύουν το κανονικό προγλωσσικό στάδιο βαβίσματος  και επομένως στερούνται ακόμη και τις ρουτίνες φλυαριών που μπορούν να βασιστούν . Τα λάθη των παιδιών με ΠΑΛ μπορούν να είναι είτε ασυμβίβαστα (όπως των ενηλίκων) είτε συνεπής. Το επίπεδο κάθε παιδιού σαν συνέπεια μπορεί επίσης να ποικίλει από ήχο σε ήχο, λέξη προς λέξη, πρόταση προς πρόταση, μέρα τη μέρα και από ακροατή σε ακροατή. Ορισμένα λάθη μπορούν να εμφανιστούν μόνο μιά φορά, ενώ άλλα μπορούν να εμφανίζονται μονίμως μέχρι που ξαφνικά μπορεί να αλλάξουν εντελώς. Επομένως, η ασυνέπεια δεν είναι μια αξιόπιστη πηγή για την απραξία στα παιδιά.