Βήμα 1. Για να καθιερώσει μια βασική γραμμή για τη δύναμη της ανύψωσης σαγονιών, ένα σημαντικότερο διάνυσμα για λεκτικούς σκοπούς, χρησιμοποιεί τις συσκευές εγκάρσιων σπατουλών και τη σφήνα πέντε σπατουλών. Όπως συνηθίζεται, γλιστρήστε τη σφήνα στην οριζόμενη θέση της, και τοποθετήστε τις άκρες της μονάδας μεταξύ των άνω και κάτω κεντρικών κοπτήρων δοντιών του ασθενή, όπως φαίνεται παραπάνω σχήμα για τη σφήνα τεσσάρων σπατουλών. Όπως με τα μέτρα γλωσσών και χειλιών, για μερικούς ασθενείς ο βαθμός αντίστασης που δημιουργείται από τη σφήνα πέντε σπατουλών μπορεί να είναι πάρα πολύ μεγάλος στην αρχή. Καταρχάς, σε τέτοιες περιπτώσεις, ενδείκνυται η χρήση των σφηνών μικρότερης αντίστασης με βαθμιαίες αυξήσεις, δεδομένου ότι η δύναμη βελτιώνεται με την άσκηση. Φυσικά, οι βασικές γραμμές της δοκιμασίας απαιτούν τον πειραματισμό με όλες τις σφήνες που κατασκευάζονται για να βρουν την καταλληλότερη απ’ αυτές για την αρχική επεξεργασία. Πάλι, ο πιο χρήσιμος κανόνας προτείνει ότι, εάν ο ασθενής μπορεί να συμπιέσει τις σπάτουλες μια μονάδα (τέταρτο του κλειστού τρόπου) ή περισσότερο, η σφήνα που χρησιμοποιείται για εκείνο το μέτρο ικανοποιεί αυτό το κριτήριο. Δεδομένου ότι περισσότερες από μια σφήνες μπορούν να ικανοποιήσουν αυτόν τον αντικειμενικό σκοπό, επιλέξτε για χρήση αυτή που αρχικά δημιουργεί την περισσότερη αντίσταση.

Βήμα 2. Μόλις επιλεχτεί η σφήνα καλής εφαρμογής και τοποθετηθεί, ζητήστε από τον ασθενή να δαγκώσει κάτω όσο το δυνατόν δυνατότερα με στόχο το κλείσιμο των άκρων των σπατουλών στερεώνοντάς τις μεταξύ των δοντιών. Σημειώστε το βαθμό στον οποίο η προσπάθεια του ασθενή μειώνει την απόσταση μεταξύ των σπατουλών.



Βήμα 3. Χρησιμοποιήστε τις συσκευές εγκάρσιων σπατουλών με τον ίδιο τρόπο με αυτόν που υιοθετείται για τα μέτρα βασικών γραμμών παραπάνω, εκτός από το ότι εδώ ο ασθενής ενθαρρύνεται για να δαγκώσει κάτω όσο το δυνατόν ισχυρότερα για μια συνεχή περίοδο 5 δευτερολέπτων, με τελικό στόχο την πλήρη επαφή των άκρων των σπατουλών. Όπως με όλες τις ενισχυτικές ασκήσεις, ο ασθενής προγυμνάζεται και ενθαρρύνεται για να αποδώσει τη μέγιστη προσπάθεια. Μετά από τη δοκιμασία, καταγράψτε το αποτέλεσμα σε ένα σημειωματάριο, μετά από τη μέθοδο εκτίμησης βασικών γραμμών, κατόπιν επιτρέψτε στον ασθενή να αναπαυθεί για 15 δευτερόλεπτα.

 

Βήμα 4. Επαναλάβετε αυτή τη διαδικασία έως ότου επιτυγχάνει ο ασθενής μια μέση εκτίμηση τουλάχιστον 3 τιμών κλίμακας βελτίωσης πέρα από την εκτίμηση βασικών γραμμών, εάν το αποτέλεσμα βασικών γραμμών ήταν «0», 2 ή 3, σε πάνω από 10 διαδοχικές δοκιμασίες.

 

Βήμα 5. Όπως συνήθως, μετά από κάθε σύνολο 10 δοκιμών, εισάγετε το μέσο αποτέλεσμα σε μια χωριστή στήλη στον άξονα Υ του πλέγματος του Διαγράμματος Ενίσχυσης, που απαριθμεί αναλόγως την ημερομηνία της συνόδου, τον αριθμό δοκιμασιών (10), τη μυϊκή εκγύμναση (J), το διάνυσμα δραστηριότητας (O/C₁), και το υπολογισμένο κριτήριο στόχων (;) στα αντίστοιχα κελιά της στήλης. Το κριτήριο για την αναστολή παραμένει το ίδιο πάντα: Εάν μετά από 30 διαδοχικές δοκιμασίες καμία ευδιάκριτη τάση της βελτίωσης δεν είναι εμφανής, είναι καλύτερο να κινηθείτε προς την επόμενη επεξεργασία που υποδεικνύεται. Πάλι, ένας καθρέφτης για την οπτική βιοανάδραση αποδεικνύεται πάντα χρήσιμος για αυτούς τους τύπους ασκήσεων. Σημείωση: Εάν η ενίσχυση μυών δεν προκύπτει από αυτές τις ασκήσεις οργάνων άρθρωσης, η πρόγνωση για τη βελτίωση με το ακόλουθο επιμορφωτικό πρόγραμμα φυσιολογίας δύναμης μετατοπίζεται απαραιτήτως «προσεκτικά».