Όταν ένας γονέας έχει διαγνωστεί με ΔΕΠ-Υ, μία από τα πρώτες του ανησυχίες είναι «Θα παρουσιάζει και το παιδί μου συμπτώματα της ΔΕΠ-Υ;»

Μελέτες έχουν δείξει ότι τα συμπτώματα της ΔΕΠ-Υ είναι περίπου 75 %  κληρονομικά, το οποίο σημαίνει ότι η πιο κοινή αιτία της ΔΕΠ-Υ είναι τα γονίδια.

Ωστόσο, ενώ υπάρχει μεγάλη γενετική συνιστώσα για την ΔΕΠ-Υ, εάν ένας γονέας πάσχει από ΔΕΠΥ δεν σημαίνει αυτόματα ότι το παιδί του θα διαγνωστεί με ΔΕΠ-Υ. Ένα παιδί μπορεί να κληρονομήσει τα γονίδια της ΔΕΠ-Υ  χωρίς αυτά να ενεργοποιηθούν.

Ένας συνδυασμός γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων θα καθορίσει αν ένα παιδί θα αναπτύξει τα συμπτώματα της ΔΕΠ-Υ. Για παράδειγμα, μία ερευνητική μελέτη διαπίστωσε ότι το ένα τρίτο των πατέρων με ΔΕΠ-Υ, είχαν παιδιά που παρουσίασαν επίσης ΔΕΠ-Υ. Αυτό σημαίνει ότι τα δύο τρίτα των πατέρων που έχουν ΔΕΠ-Υ δεν έχουν παιδιά με ΔΕΠ-Υ.

Αν είστε ένας ενήλικας που έχει διαγνωστεί με ΔΕΠ-Υ, οι πρώτοι μήνες της διάγνωσης της διαταραχής είναι συχνά μια συναισθηματική περιπέτεια. Μερικά από τα πιο κοινά συναισθήματα περιλαμβάνουν:

*Ευφορία. Μπορεί να αισθανθείτε μια αίσθηση ευφορίας, επειδή τώρα μπορείτε να καταλάβετε γιατί συμπεριφέρεστε με αυτόν τον τρόπο.

* Θυμός. Μπορεί να αισθάνεστε θυμωμένοι επειδή έχετε ΔΕΠ-Υ ή επειδή οι γονείς ή οι δάσκαλοι δεν το είχαν προσέξει, ενώ καθώς μεγαλώνετε διαπιστώνετε ότι η ζωή είναι πιο δύσκολη για εσάς σε σχέση με τους φίλους σας.

* Κατάθλιψη και θλίψη. Η επεξεργασία αυτού του νέου μέρους της ταυτότητάς σας μπορεί να σας προκαλέσει κατάθλιψη.

*Αποδοχή. Όταν φτάσετε στην αποδοχή έχετε φτάσει σε ένα καλό σημείο και αισθάνεστε αισιόδοξοι για το μέλλον.

Όλα αυτά τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά. Ωστόσο, όπως θα έχετε την ευκαιρία μέσα από αυτά να διαπιστώσετε πως είναι επώδυνα. Καθώς και τα συναισθήματά σας, γνωρίζετε ότι οι άνθρωποι στη ζωή σας, όπως οι γονείς και ο σύντροφός σας, επίσης, επεξεργάζονται τα συναισθήματα τους σχετικά με τη διάγνωση σας. Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο για σας πάρα πολύ.

Εκτός από τα συναισθήματα που αντιμετωπίζετε, θα πρέπει κατά πάσα πιθανότητα, να κάνετε μια έρευνα για τη θεραπεία της ΔΕΠ-Υ.

Υπάρχουν πολλές πληροφορίες και αυτό μπορεί να είναι δύσκολο όταν αντιμετωπίζετε για πρώτη φορά τη διάγνωση της ΔΕΠ-Υ. Υπάρχουν σημαντικές αποφάσεις που πρέπει να λάβετε, όπως το αν θα πρέπει να ξεκινήστε τη λήψη φαρμάκων για τη ΔΕΠ-Υ ή ποιες εναλλακτικές θεραπείες θα θέλετε να δοκιμάσετε.

Ως γονέας, είναι φυσικό ότι θέλετε να μην περάσει το παιδί σας από τον πόνο που έχετε βιώσει ως αποτέλεσμα της ΔΕΠΥ. Ωστόσο, εάν το παιδί σας έχει ΔΕΠΥ, μην πανικοβληθείτε.

Εδώ είναι μερικές προτάσεις για να σας βοηθήσουν κατά τη διάρκεια αυτής της αγχωτικής στιγμής:

1) Μην αισθάνεστε ένοχοι!

Οι άνθρωποι με ΔΕΠ-Υ είναι ειδικοί στο να αισθάνονται ενοχή και ντροπή για όλα τα είδη των πραγμάτων, από την συνεχή αμέλεια τους για τα σημαντικά καθήκοντα στην εργασία. Ωστόσο, μην αισθάνεστε  ένοχοι ότι το παιδί σας έχει ΔΕΠΥ. Ακριβώς όπως το χρώμα των ματιών τους, δεν έχετε κανέναν έλεγχο πάνω στα γονίδια που κληρονόμησαν.

2) Η εμπειρία τους από τη ΔΕΠ-Υ θα είναι διαφορετική από τη δική σας

Σήμερα γνωρίζουμε για τη ΔΕΠ-Υ περισσότερα από ποτέ. Αυτό σημαίνει ότι είναι πιο εύκολο για τη ΔΕΠ-Υ να ανιχνευθεί και η κατάλληλη βοήθεια είναι πιο εύκολα διαθέσιμη. Επιπλέον το παιδί σας έχει ένα υποστηρικτικό γονέα που καταλαβαίνει τους αγώνες του.

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι γονείς σας δεν ήταν υποστηρικτικοί! Κάθε γενιά κάνει το καλύτερο με τη γνώση και την έρευνα που είναι στη διάθεσή της εκείνη τη στιγμή.

3) Αναθεωρήστε

Αναθεωρήστε  τη γνώμη σας για τη ΔΕΠ-Υ. Ο Δρ Kenny Handleman καλεί «Διαταραχή Διαφοράς της Προσοχής» και όχι Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής. Όταν κοιτάς τη ΔΕΠ-Υ, όπως αυτή η άποψη, έχετε συνειδητοποιήσει πως το μυαλό του παιδιού σας θα μπορούσε να λειτουργήσει με διαφορετικό τρόπο σε μερικούς ανθρώπους, αλλά το διαφορετικό δεν χρειάζεται να είναι ένα κακό πράγμα!