Γύρω στο πρώτο έτος της ηλικίας τα παιδιά αρχίζουν να περπατούν. Περιστασιακά κάποια από αυτά είναι πιθανόν να περπατούν στις μύτες των ποδιών μέχρι την ηλικία των τριών ετών, φαινόμενο το οποίο θεωρείται φυσιολογικό. Μετά τα τρία έτη, αν δεν υπάρχουν σοβαρές νευρολογικές διαταραχές (ήπια εγκεφαλική παράλυση ή αυτισμός), η βάδιση αυτή ονομάζεται ιδιοπαθής, καθώς είναι άγνωστης αιτιολογίας. Η βάδιση στις μύτες των ποδιών έχει ως αποτέλεσμα τη μετατόπιση του κέντρου βάρους του παιδιού και έτσι ενδέχεται να χάνει την ισορροπία του, να πέφτει και να κουράζεται πολύ εύκολα. Παράλληλα, δημιουργούνται δυσκολίες στην αδρή κινητική του ανάπτυξη.

Επομένως, όταν ένα παιδί συνεχίζει να περπατά στις μύτες των ποδιών μετά τα τρία χρόνια, συνιστάται ο γονιός να απευθύνεται σε κάποιον ειδικό. Η ιδιοπαθής βάδιση συνήθως μπορεί να αντιμετωπιστεί με την φυσικοθεραπεία, με την εργοθεραπεία μέσω της αισθητηριακής ολοκλήρωσης και/ή με τη χρήση παιδικών ναρθήκων και με χειρουργική παρέμβαση σε περιπτώσεις που θεωρούνται πιο σοβαρές.

Παιδιατρική Εργοθεραπεύτρια

Επιστημονικά Υπεύθυνη του Πρότυπου Διαγνωστικού και Θεραπευτικού Κέντρου Αναπτυξιακής Παιδιατρικής "Γράφω Φωνήματα" - Συγγραφέας