Υποκινητική δυσαρθρία: Η διαδεδομένη ακαμψία και η σχετική πάρεση ουσιαστικά όλων των μυών του λεκτικού μηχανισμού δικαιολογούν τις επεξεργασίες για να βελτιώσουν την αναπνοή, τη φώνηση, την άρθρωση, και πράγματι την προσωδία. Η ακολουθία ασκήσεως υποσυστημάτων της άρθρωσης που συστήνονται για τους ασθενείς με την σπαστική δυσαρθρία ακολουθείται γενικά για εκείνους με την υποκινητική δυσαρθρία. Οι παραλλαγές της φυσιολογικής δύναμης και τα φωνητικά επιμορφωτικά προγράμματα είναι απαραίτητα, εντούτοις, εξετάζουν τις παθοφυσιολογικές διαφορές μεταξύ αυτών των πληθυσμών. Επιπλέον, η αδυναμία των χειλιών, της γλώσσας, ή/και των μυών του σαγονιού μπορεί να μην αποδειχθούν εμφανής για όλους τους ασθενείς με την υποκινητική δυσαρθρία.

Υπερκινητική δυσαρθρία: Οι ανωμαλίες μετακίνησης στους ασθενείς με αυτήν την μηχανική λεκτική διαταραχή είναι καθεμιά τους (I) χαρακτηριστικά γρήγορη, και jerky, όπως παρατηρούνται σε εκείνους με την ασθένεια Huntington (2) κυρίως αργή, συνεχής, και αγωνιώδης, όπως φαίνεται στα άτομα με δυστονία και αθέτωση ή (3) τρέμουλο, όπως εμφανίζεται στην ουσιαστική δόνηση και στις μυοκλονίες. Αυτές οι ακούσιες διαταραχές μπορούν να έχουν επιπτώσεις στη λειτουργία ολόκληρου του λεκτικού μηχανισμού. Ανάλογα με τη δριμύτητα του προβλήματός τους, πολλοί τέτοιοι ασθενείς προετοιμάζονται καλύτερα για τη θεραπεία των υποσυστημάτων αναπνοής και φώνησης πριν από την έναρξη της θεραπείας για τις συνυπάρχουσες δυσκολίες στην άρθρωση και στην προσωδία. Επειδή αυτά τα άτομα μπορούν να κατέχουν τους διαφορετικούς παθολογικούς όρους, δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν μια ομοιόμορφη ακολουθία ασκήσεων. Αντ' αυτού, τα παρόντα σημάδια τους και τα συμπτώματα πρέπει να υποδείξουν εάν οι συγκεκριμένες ασκήσεις είναι υποδειγματικές. Εκτιμώντας ότι αυτή η προειδοποίηση ισχύει για όλους τους άλλους δυσαρθρικούς πληθυσμούς επίσης, η απασχόλησή τους είναι εδώ ιδιαίτερα κυρίαρχη και αξιοσημείωτη. Με αυτήν την προφύλαξη στο μυαλό, η επόμενη ακολουθία ασκήσεων των υποσυστημάτων άρθρωσης συστήνεται γενικά για τους ασθενείς με την υπερκινητική δυσαρθρία:

1. Γλωσσική, χειλική, και κάτω γναθιαία κατάρτιση φυσιολογικής δύναμης.

 2. Φωνητική υποκίνηση στα διάφορα πλαίσια.

Σημείωση: Εάν ο ασθενής εκθέτει τις σημαντικές, συνεπείς της διαταραχής στον τόνο και τη δύναμη των μυών, οι θεραπείες που στοχεύουν σε αυτούς τους όρους πρέπει να υιοθετηθούν στη σειρά, όπως συστήνονται νωρίτερα για τους ασθενείς με την σπαστική και την υποκινητική δυσαρθρία.

Αταξική δυσαρθρία: H διαδεδομένη ασυνέργεια στο συγχρονισμό, την ταχύτητα, τη σειρά, και τη δύναμη των μυϊκών δραστηριοτήτων σε όλο το λεκτικό μηχανισμό είναι χαρακτηριστικό αυτής της μηχανικής λεκτικής διαταραχής. Εντούτοις, όπως οι ασθενής με υποκινητική και υπερκινητική δυσαρθρία, στους οποίους οι περιοχές τραυμάτων είναι γενικά μέσα στο εξωπυραμιδικό σύστημα, εκείνοι με αταξική δυσαρθρία συνήθως δεν εκθέτουν τη σημαντική διακοπή του υποσυστήματος ηχηρότητας. Μετά από τις υποδεδειγμένες θεραπείες των υποσυστημάτων αναπνοής και φώνησης, αυτοί οι ασθενείς εμπυρευματίζονται για την εξάσκηση άρθρωσης σύμφωνα με την πιο κάτω ακολουθία:

 1. Γλωσσική, χειλική, και κάτω γναθιαία κατάρτιση φυσιολογικής δύναμης.                                                                                                

 2. Φωνητική υποκίνηση στα διάφορα πλαίσια.

Σημείωση: Εάν ο ασθενής παρουσιάζει τους σημαντικούς βαθμούς υποτονίας και ή αδυναμίας μυών, οι συγκεκριμένες ασκήσεις ενίσχυσης μπορούν να υποδειχθούν στη σειρά πριν από την πιο πάνω ονομασμένη θεραπεία. Επίσης, η φύση του προγράμματος της φυσιολογικής δύναμης για αυτούς τους ασθενείς θα ποικίλει κάπως από αυτόν που προετοιμάζεται για άλλους δυσαρθρικούς ασθενείς, στους οποίους, οι δυσκολίες των  μηχανισμών δεν προκαλούνται πρώτιστα από τον ελαττωματικό συγχρονισμό και το συντονισμό.

Χαλαρή δυσαρθρία: Οι εστιακές ή πολλαπλάσιες δυσκολίες λεκτικών υποσυστημάτων, ανάλογα με την έκταση και τον αριθμό των τραυματισμών των κρανιακών νεύρων προκαλούν γενικά το υποτονικό ισόμετρο, αδυναμία, παράλυση, ανώμαλη φυσιολογία δύναμης, και τις μειωμένες αντανακλάσεις συμπεριλαμβανομένου και του μυικού. Όταν υποδεικνύεται, η αναπνοή, η ηχηρότητα και το υποσύστημα φώνησης του ασθενή, μπορούν να αντιμετωπιστούν σε αυτήν την διαταγή, ανάλογα με τη δριμύτητα των συμμετοχών, πριν από τις επεξεργασίες του υποσυστήματος της άρθρωσης. Οι συγκεκριμένες ασκήσεις αρθρώσεων πρέπει να ποικίλουν σε συντονισμό με τις ομάδες των μυών που είναι διαταραγμένος και ο βαθμός συμμετοχής τους. Η επόμενη ακολουθία επεξεργασιών των αρθρώσεων του υποσυστήματος, συστήνεται:

 1. Γλωσσική, χειλική, κάτω γναθιαία μυική  ενίσχυση.

 2. Γλωσσική, χειλική, και\ή κάτω γναθική κατάρτιση φυσιολογικής δύναμης.
 
 3.Φωνητική υποκίνηση στα διάφορα πλαίσια.

Μικτή δυσαρθρία: Στις μικτές μηχανικές λεκτικές διαταραχές, η επεξεργασία του προγράμματος πρέπει να εξετάσει πρώτα το συστατικό του μίγματος που είναι το αυστηρότερο, αν και περιστασιακά οι αποκλίσεις εμφανίζονται στα συστατικά επίπεδα συμμετοχής.