Η θεραπεία ξεκινά βασιζόμενη στις επικοινωνιακές συμπεριφορές που ήδη χρησιμοποιούνται έστω και με μη-συστηματικό τρόπο από το παιδί. Η κατάσταση του παιδιού κατά την έναρξη της θεραπείας είναι καθοριστική για το σχεδιασμό του περαιτέρω προγράμματος.

Σε τακτά διαστήματα πρέπει να αξιολογείται η πρόοδος που σημείωσε το παιδί κατά τη διάρκεια της παρέμβασης και αν χρειάζεται να τροποποιούνται οι διαδικασίες που χρησιμοποιούνται.

Ο λογοθεραπευτής συνεργάζεται με άλλους ειδικούς που ασχολούνται με το παιδί π.χ. (ειδικό) παιδαγωγό, εργοθεραπευτή, φυσιοθεραπευτή κ.λ.π.

Εξ’ αρχής συζητείται ο ρόλος των γονέων στην παρέμβαση, οι ανησυχίες τους, οι επιδιώξεις τους, οι δυνατότητες και οι ανάγκες της οικογένειας και δίνονται κατευθύνσεις ώστε να επιτευχθεί η μεταφορά των δεξιοτήτων που κατακτώνται κατά τη θεραπεία στο οικογενειακό περιβάλλον.

Οι στόχοι που επιλέγονται είναι λειτουργικοί για τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής τόσο του παιδιού όσο και της οικογένειας.

Οι προτεραιότητες που έχουν οι γονείς ή άλλα πρόσωπα που ασχολούνται με το παιδί, καθώς και ο χρόνος που είναι διατεθειμένοι να αφιερώσουν στο παιδί πρέπει να ληφθούν υπόψη, ώστε, εάν το πρόγραμμα θεραπείας περιλαμβάνει και τη δική τους συμμετοχή, να είναι υλοποιήσιμο.

Οι στόχοι καλύπτουν όλους τους τομείς της γλώσσας, δηλαδή τη μορφή, το περιεχόμενο και τη χρήση.

Επιλογή του τρόπου προσέγγισης που θα χρησιμοποιηθεί:

• έμμεση προσέγγιση, μέσω αυτών που ασχολούνται με το παιδί και βελτίωση του τρόπου αλληλεπίδρασης μαζί του στο περιβάλλον του. Αυτή η προσέγγιση στοχεύει στο να κάνουν οι γονείς (φροντιστές) χρήση κατάλληλων γλωσσικών ερεθισμάτων για το παιδί, να χρησιμοποιείται η γλώσσα σε φυσιολογικές συνθήκες-περιβάλλοντα, να γίνεται χρήση τεχνικών διευκόλυνσης για το παιδί, να έχουν οι γονείς εφικτές προσδοκίες για το παιδί τους και να τους αποτρέψει από δραστηριότητες που μπορεί να αναστείλουν την πρόοδο του παιδιού

• άμεση προσέγγιση(απευθείας από τον κλινικό στο παιδί)

• ένας συνδυασμός των δύο.

Επιλογή του τρόπου υλοποίησης της θεραπείας

• γενικευμένης αισθητοποίησης(general stimulation technique): αυτή η διαδικασία παρέχει γενικευμένα γλωσσικά ερεθίσματα στα οποία εκτίθεται το παιδί, χωρίς να τίθενται συγκεκριμένοι στόχοι, πέρα από το να εκτεθεί το παιδί σε ένα περιβάλλον με πλούσια γλωσσικά ερεθίσματα.

• επικεντρωμένης αισθητοποίησης(focused stimulation techniques): στην οποία τίθενται συγκεκριμένοι στόχοι σύμφωνα με τα αποτελέσματα της αξιολόγησης, το παιδί εκτίθεται σε συγκεκριμένες μορφές, δομές ή λειτουργίες που απουσιάζουν από την επικοινωνία του π.χ. εμπλουτισμός λεξιλογίου, χρήση πιο πολύπλοκων συντακτικών δομών

• συνδυασμός των δύο.                                                                                                                                                                                                                                                                                                   

Επιστημονικά Υπεύθυνη του Πρότυπου Διαγνωστικού και Θεραπευτικού Κέντρου Αναπτυξιακής Παιδιατρικής "Γράφω Φωνήματα" - Συγγραφέας